ပန္းတစ္ပြင့္ဆီက
ရနံ႔ေၾကြတာကို အတိုင္းသားၾကားခဲ့ဖူးတယ္..
ရင္ဘတ္ကိုမီးတင္ရႈိ ႔မႈမွာ
ဘယ္ေမွာ္ဆရာမွ မတားျမစ္ႏိုင္ေအာင္
ေလာင္ကၽြမ္းမႈက ေလထန္တယ္…
ေရဒါနဲ႔ ဖမ္းၾကည့္လို႔ မရတဲ့ အၾကည့္ေတြက
သံေယာဇဥ္ေတြကို ထုတ္လုပ္ခဲ့သလား
ေ၀ဒနာ ကိုၾကိဳးတစ္ဆံုးလႊင့္တင္ရင္း
အတိတ္ကို ျပန္ထိၾကည့္မိေတာ့
နာက်င္မႈက အက်င့္ပါေနခဲ့ျပီ
မစိမ္းစိုေတာ့တဲ့ ရွက္ျပံဳးေလးေတြ
မခ်ိဳျမိန္ေတာ့တဲ့ သနပ္ခါးရနံ႔ေတြ
မတြယ္တာေစေတာ့တဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြ
အားလံုး…
တစ္စက္ခ်င္း တစ္စက္ခ်င္း… ေၾကြ
ရနံ႔ေတြ အသံမျမည္ေတာ့ဖူး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
အရမ္းမိုက္တယ္ သားၾကီး
ReplyDelete